Kościół i dom parafialny oraz plac przykościelny zajmują 0,94 ha powierzchni terenu znajdującego się na osi układu centralnego Osiedla M. Kopernika, w pobliżu dziewiętnastowiecznego fortu, przy ulicy Promienistej 131.To usytuowanie w znacznym stopniu określiło formę kościoła, która miała komponować się z fortem i porastającą go zielenią, a jednocześnie wyraźnie wyróżniać się wśród monotonnej, blokowej zabudowy osiedla. Ze względu na usytuowanie i wysokość 11-kondygnacyjnych bloków należało wybrać formę kontrastującą z wieżowcami. Ponadto, aby kościół mógł być lepiej widoczny, jego bryłę należało wysunąć maksymalnie w kierunku ulicy Promienistej.

Wszystkie te warunki spełniał projekt zespołu architektów w składzie: prof. dr Włodzimierz Wojciechowski, doc. dr Bogdan Celichowski i mgr inż. Wojciech Kasprzycki. Został on wybrany przez Komisję Sądu Konkursowego, złożoną z wybitnych architektów Poznania, Warszawy, Krakowa i Gdańska oraz przedstawiciela Kurii Metropolitalnej w Poznaniu.

W uzasadnieniu dokonanego wyboru Komisja podkreśliła, że konwencja projektu opierającego się na centralnym układzie świątyni na planie koła, sprzyja też modlitwie wspólnotowej, łączy wiernych w niej zgromadzonych, i pozwala im na pełniejsze współuczestnictwo w ofierze składanej na ołtarzu. Taka konwencja była równie zgodna z zaleceniami Soboru Watykańskiego II, odnośnie potrzeby bliskiego kontaktu kapłana z wiernymi. Zaproponowano i zrealizowano budowę utworzoną ze wstęgi muru (odwzorowującej ruch spiralny), która wznosi się centralnie i tworzy wieżę o wysokości 47 metrów, zwieńczoną krzyżem zatkniętym na błękitno-szarej kuli. Plan koła powtórzony jest również we wnętrzu świątyni, w którym pasma koliste muru wyznaczają teren i wejścia do kaplicy pokutnej, Kaplicy Wieczystej Adoracji oraz do zakrystii. Zarówno zewnętrzny kształt bryły kościoła, jak i jego wnętrze nasuwają skojarzenia z kosmosem, astronomią, astronautyką, a więc dziedzinami, w których budowaniu odznaczyli się: patron osiedla – Mikołaj Kopernik i patronowie ulic: Newton, Galileusz, Kepler. Kolista, rozłożysta bryła kościoła oraz jej kopuła ze świetlikami, przypomina obserwatorium astronomiczne. Z bryłą tą harmonizuje niska zabudowa domu parafialnego i sylwetka bramy wejściowej na teren przykościelny od ulicy Newtona. Współgra z nią także prześwietlony krużganek prowadzący z kościoła do domu parafialnego. Aby oddzielić kościół i przyległy doń teren od sąsiadującej ruchliwej trasy komunikacyjnej, zaprojektowano i wybudowano zaokrągloną wstęgę muru wzdłuż ulicy Promienistej do ulicy Newtona. W murze tym, przy bocznym wejściu do kościoła, zamontowane zostały trzy dzwony symbolizujące Świętą Rodzinę, nazwane Jej imionami (od największego): Jezus, Maryja i Józef. Od strony fortu teren przykościelny otacza fosa oraz ażurowe, metalowe ogrodzenie, nie ograniczające kontaktu z zielenią. Mimo kosmicznego charakteru całości zabudowań architektonicznych, udało się stworzyć wśród wieżowców osiedla centrum życia religijnego o wyraźnie sakralnej wymowie.

Tak powstał nasz kościół bliski każdemu, miejsce modlitewnych spotkań wszystkich mieszkańców Osiedla Mikołaja Kopernika.

Nad głównym wejściem do kościoła od ulicy Newtona wchodzącego wita duży fresk z tablicą dziesięciu przykazań Bożych i napisem: „Bądź wola Twoja jako w niebie tak i na ziemi”. Główna nawa kościoła i wszystkie ważne elementy jej wyposażenia i wystroju: ołtarz, ambona – mają kształt kulisty – najdoskonalszy kształt w kosmosie. Kunsztownie podwieszone sklepienie nad nawą główną, w całości pokrywa fresk niebiesko-biały, obrazujący kosmos z bogactwem wirujących ciał niebieskich. Górną część sklepienia wieńczy złocista kula przypominająca Słońce. Również granatowo-złociste lampy wiszące, oświetlające wnętrze kościoła, o kształtach rakiet, podkreślają kosmiczny charakter wnętrza.

W prezbiterium dominuje krzyż z rzeźbą Jezusa konającego, a po prawej stronie srebrna kula tabernakulum, obracająca się na osi jak Ziemia i inne ciała niebieskie. Za kulistą bryłą głównego ołtarza, wykonanego z różowego marmuru, rozwija się w górę ściana, na której namalowany został techniką leukaustyczną relief – obrazujący Świętą Rodzinę. W jego kierunku zwrócona jest wymownie twarz Jezusa konającego na krzyżu. Autorem i wykonawcą fresku na sklepieniu oraz reliefu Świętej Rodziny jest artysta-plastyk Jacek Korpanty. Jego dziełem są również stacje drogi krzyżowej, namalowane na drewnie i zawieszone po lewej stronie nawy głównej kościoła. Drogę krzyżową zamyka stacja XV wykonana z białego marmuru, która obrazuje pusty grób po zmartwychwstaniu Chrystusa. W czterech miejscach na ścianie nawy głównej wmurowano czerwone krzyże apostolskie, namaszczone w czasie wyświęcania kościoła. W ołtarz głównym zostały wmurowane fragmenty skały pochodzącej z Grobu Pańskiego w Jerozolimie, a u stóp ołtarza i pod posadzką – kamienie z rzymskich katakumb. Na zewnętrznej stronie ambony znajdują się płaskorzeźby czterech ewangelistów – głosicieli słowa Bożego. Nad wejściem głównym, naprzeciwko ołtarza, wznoszą się organy. Pięknie wkomponowane we wnętrze kościoła, przypominają kształtem sylwetkę gołębicy z rozpiętymi skrzydłami – symbol Ducha Świętego. Na ścianie za tabernakulum znajduje się płaskorzeźba będąca kopią dzieła Michała Anioła „Madonna Pitti”. Przedstawia Matkę Bożą z Dzieciątkiem, czytającą książkę. W tle widać postać małego Jana Chrzciciela. Płaskorzeźba jest darem parafianina – pana Tadeusza Dopierały. Kościół oświetlony jest światłem rozproszonym, wpadającym przez świetlik nad sklepieniem nawy głównej oraz przez witraże ukryte w zakolach ścian. Bardzo ciekawe jest również oświetlenie sztuczne – światłem wychodzącym wokół podwieszonego sklepienia oraz lampami, wiszącymi wokół nawy głównej. Kaplica chrzcielna – po prawej stronie kościoła – łączy się z nawą główną szerokimi, uchylnymi i oszklonymi drzwiami. Do tej kaplicy przeniesiono ołtarz z dawnej kaplicy w domu parafialnym. Tutaj też znajduje się chrzcielnica oraz kopia obrazu Matki Boskiej Brzemiennej z Guadelupe . Drugie wejście do tej kaplicy od strony domu parafialnego prowadzi przez patio, w którym znajduje się figura Matki Boskiej Fatimskiej.

Z lewej strony nawy głównej prowadzi boczne wyjście z kościoła na ulicę Promienistą, a za nim wejście do kaplicy pokutnej. Znajdujące się w niej konfesjonały owalną formą przypominają kosmiczne statki. Korzystającym z sakramentu pojednania towarzyszą obrazy Chrystusa Miłosiernego, św. Faustyny Kowalskiej oraz św. Ojca Pio. Z kaplicy pokutnej jak i z nawy głównej prowadzi wejście do Kaplicy Wieczystej Adoracji (dawniej Matki Boskiej Częstochowskiej). Kaplica ta jest wielkim darem Opatrzności Bożej, wyróżnieniem dla parafii, ale i zobowiązaniem do stałej, gorliwej modlitwy. Jest to dzieło wymodlone przez parafian i księży. Powstało mimo wielu trudności. Kaplicę zaprojektował prof. inż. arch. Bogdan Celichowski. Polichromię wykonał dr Tomasz Matusewicz – artysta malarz i rzeźbiarz. W powstanie tej kaplicy bardzo zaangażowany był zmarły ks. Cz. Ksoń, który ze względu na stan zdrowia nie mógł już uczestniczyć w jej uroczystym otwarciu.

W podziemiach kościoła mieszczą się salki spotkań grup parafialnych, świetlica dla dzieci, miejsce prób chóru parafialnego oraz dziecięcej i młodzieżowej scholi, a także pomieszczenia techniczne i magazyny.

Wirtualny spacer po parafii z Google Maps.

Hymn Parafii

Słowa: A. Strycharz

Muz. M. Kozierska

1. Rodzino Święta, wśród rodzin jedyna
Cnoty wszystkimi pobłogosławiona.
Tyś godną była Boga mieć za Syna
Tyś naszych rodzin przykład i obrona!

2. Maryjo, Matko w łaski przebogata
Bądź naszym matkom wzorem i ostoją.
Niech pomoc Twoja życie im przeplata
Niech w Twoim sercu smutki swe ukoją.

3. Józefie Święty, mężu sprawiedliwy
Którego Bóg sam ojcem swoim zowie.
Spraw to, ach spraw to opiekunie tkliwy
By Twym przykładem jaśnieli ojcowie.

4. O, Jezu, Dziecię, Synu Boga Prawdy!
Niech wzór Twój w naszych rodzinach zagości.
Niech dziatwa pod Twym spojrzeniem łaskawym
Urasta w latach, łasce i mądrości.

5. I niech Twój przykład, o Rodzino Święta
Porwie za sobą i polskie rodziny.
Twe Boskie prawa każda niech pamięta
A Ty, o Jezu, zechciej z nimi być!